Rajasthan / Nainital 1996
30 JUNI
De treinreis verliep vlot ondanks
de grote groepen housejongeren op het station en in de trein die van een
houseparty in Kardinge kwamen.
Het inchecken en alles viel mee. Om ongeveer 13.00 uur gingen we de lucht
in. We maken een tussenlanding in Frankfurt. Tot die tijd zijn de stoelen
naast mij leeg. In Frankfurt stapt er een oudere Sikh in met een grote,
witte tulband. Breeduit neemt hij plaats, uitgerekend naast mij. De vliegtuigstoeltjes
zijn al zo smal. Ik mag 7 1/2 uur naast hem zitten.
We zitten in het rookgedeelte en na het opstijgen steek ik een sigaret
op. "Is that allowed?", vraagt de oude Sikh. "Yes",
zeg ik. Hij gelooft mij niet en checkt het bij de stewardess. Ik besluit
om maar op een andere plek te gaan roken. Hij praat ook nog onverstaanbaar
Engels.
Na het eten ga ik een sigaretje
roken bij de keuken/toiletten achterin het vliegtuig om de oude Sikh maar
niet lastig te vallen. Het is een hele bedrijvigheid in het kleine keukentje.
Op de grond kruipt de eerste oorwurm.
1 JULI
Bekaf kom ik om 5 uur in de
ochtend in hotel Broadway aan. Een nachtelijke rit in een veel te dure
taxi door Delhi was best een beetje eng. In de straat van hotel Broadway
liggen zij aan zij tientallen mensen op de stoep te slapen. Alleen de
ingang van het hotel is vrij. Toch wel shocking. Het hotel heeft een vrij
kleine entree en lijkt een beetje vergane glorie. Ik heb geen tijd en
puf om rond te kijken. Morgenochtend maar eens kijken waar ik ben.
Ik heb goed geslapen tot een uur of een. Hotel Broadway valt best wel
mee. De kamer is wat somber, zonder ramen, maar de rest ziet er keurig
uit. Er is een mooi restaurant en een pub die 'Thugs' heet. Dat was in
het verleden een sekte die reizigers in India overvielen en ritueel vermoordden.
Ik hoop dat het inderdaad historie is. Onder het pijltje dat de richting
naar 'Thugs' aangeeft staat ook nadrukkelijk "de pub not the people".
Ik ga er zo wel een pilsje drinken.
Op een wandeling vanmiddag kwam ik in een restaurant Gulzar tegen. Hij
kwam bij mij aan het tafeltje zitten en we hadden een prettig gesprek.
Hij heeft een vriend bij een reisbureau en hij wil mij morgen de stad
laten zien. Met enige aarzeling spreek ik om elf uur af.
Ik ga op zoek naar het Tourist Office. Binnen de kortste keren wordt ik
door iedereen aangesproken op straat. Als ik het bureau niet kan vinden
en op de plattegrond kijk vraagt iemand wat ik zoek. Hij heet Rahim en
wijst mij de weg naar een toeristenbureau en ik loop maar mee. Via een
donker vies gangetje kom ik in een klein kantoortje terecht. Er wordt
mij de mogelijkheid geboden om een toer van veertien dagen door Rajasthan
te maken. Met auto en chauffeur. Het lijkt mij aantrekkelijk maar de prijs
is best pittig. Ik wil niet direct een besluit nemen maar het is wel verleidelijk.
Wel besluit ik om een goedkoper hotel te nemen. Morgen wordt ik opgehaald
om een kamer in een Family House te bekijken of anders een goedkoop hotel.
Ik hoop niet dat hotel Broadway moeilijk doet over mijn reservering voor
vier nachten. Nou ja, anders blijf ik gewoon, ik wil mij niet haasten.
2 JULI
Ik heb slecht geslapen wegens het tijdsverschil. Om tien uur
sta ik op. In Nederland is het nu nog maar half zeven. Tijdens mijn ontbijt
komt Gulzar mij afhalen. Ik heb besloten om niet met hem in zee te gaan
en zeg hem dat ook. Ik vind het wel een beetje lullig voor hem, maar ja.
Ik spreek wel af dat ik hem over twee weken ofzo als ik weer terug ben
in Delhi zal bellen.
Afrekenen in hotel Broadway gaat moeiteloos en Rahim komt mij keurig op
tijd afhalen. We gaan eerst een ander hotel bekijken. Het is een prima
kamer, beter als Broadway, maar de buurt is ongezellig en wat verafgelegen.
We rijden direct door naar het familyhouse van de familie Dar. Via een
steegje en een trappetje kom ik in een echte Indiase woning terecht. Te
apart om te beschrijven. Eén grote woonkamer met een grote bank,
een tweepersoonsbed en een vloerkleed. Voor mij is er een ruime slaapkamer
waar een matras op de grond ligt. Normaal is het de eetkamer want overal
ligt rijst op de vloer. De vrouw des huizes maakt de kamer keurig voor
mij op orde. Voor het avontuur besluit ik hier maar te blijven. Het is
voor één nacht, want morgen wil ik gelijk door naar Rajasthan.
's Middags de reis geregeld, naar de kapper geweest en een korte wandeling
op Connaught Place gemaakt. Een boekje 'We Indians' gekocht. Ik wil niet
teveel doen vandaag. Moet nog een beetje wennen aan het tijdsverschil.
Rahim biedt mij steeds een rondtoer door Delhi aan, maar daar heb ik nu
nog geen zin in. En misschien ga ik dat toch nog met Gulzar doen als ik
weer terug kom uit Rajasthan.
Terug in de woning om even bij te komen. Ik loop nog wat rond, gewoon
rechtdoor om hier de weg niet kwijt te raken. De woonwijk gaat langzaam
over in een sloppenwijk. Ongelooflijk, wat een troep. Ik ga maar niet
verder. Dit is de auto-opknapbuurt. Overal mensen aan het werk.
Vlakbij het huis om de hoek is een lange marktstraat. Ik zoek een strategisch
plekje op een trappetje en blijf zo een tijd naar de eindeloze stroom
mensen kijken. Gelukkig geen verkeer hier. Straks eten met de familie.
Ik ben benieuwd.
3 JULI
Wakker om half zeven. Af en toe schiet er een muis door de kamer.
En ergens in een kast zit een koor krekels. Het duurde lang voordat ik
in slaap viel. Het eten van de vrouw des huizes was lekker. Nog een tijdje
op het balkon gezeten met uitzicht op de bedrijvige markt. En op tijd
naar bed. Om zeven uur komt de chauffeur. Ik ben benieuwd.
De chauffeur heet Rattan en is 21 jaar. We geven elkaar een hand en vertrekken.
Daar ga ik dan. De tocht is lang maar wel door een prachtig landschap.
Hier en daar een vrachtauto in de berm, kamelen op de weg, en ook een
keer een door kraaien aangevreten hond.
De eerste bestemming is Jhunjhunu in Shekavati, een gebied in Rajasthan.
Het hotel is simpel en eenvoudig. Het oude stadsgedeelte is zeer interessant.
Veel oude gebouwen, haveli's, met prachtig beschilderde binnenplaatsen.
Ook de Rani Satitempel is mooi met prachtige beelden.
Het is een lange dag, ik ben moe en ik hoop dat ik vannacht wat eerder
in slaap val. Morgen naar Mandawa.
4 JULI
Redelijk geslapen vannacht.
Om half zeven al weer wakker. Ik krijg een ontbijt in de ontbijtkamer.
Een ruimte, gewoon op de gang, eigenlijk een doorloop, maar met een prachtige,
antieke tafel met een stuk of wat antieke stoelen er om heen. Ik wordt
bediend door 'Knabbel', een jongen met enorme voortanden. Hij is heel
vriendelijk.
Na het ontbijt is Rattan nog nergens te zien. Geeft ook niet. Ik maak
een mooie wandeling door het oude stadsgedeelte. Ergens, door muren omringd,
is een grote open plek waar ik roofvogels zie pikken in een dood beest
of zoiets. Ik wil het van dichtbij bekijken, maar twijfel even of dit
niet weer zo'n openbare poepplaats is, waar ik vorig jaar in Zuid India
ben geweest. De nieuwsgierigheid krijgt de overhand. Ik loop er heen en
zie opeens op een paar meter afstand een sterk vermagerde hond liggen
hijgen in de snikhete zon. Waarschijnlijk het volgende hapje voor de roofvogels.
Het is vrij goor om te zien en ik ga maar weer gauw terug naar de mooie
haveli's. Op de terugweg komt Rattan mij al tegemoet met de auto. Afrekenen
en wegwezen.
Mandawa is ook een prachtig oud stadje met mooie haveli's. Helaas, er
is alleen maar een overnachtingsmogelijkheid in een paleishotel en dat
vind ik te duur op dit moment. Ik heb gekozen voor de auto en ik wil alleen
goedkope hotels. En niet de tweede nacht hier al van afwijken. Er ontstaat
enige onenigheid met Rattan. We drinken thee in een winkeltje van vrienden
van hem. De gastheer, Surjender, is zeer vriendelijk. We praten wat heen
en weer.
Ik wil echt niet, zeker niet op de tweede dag al, in een 'duur' hotel.
Ik wil òf terug naar Jhunjhunu òf verder naar een ander
hotel. Ik merk dat ik ook enigszins geïrriteerd raakt. Ik snap Rattan
best dat hij geen onnodige kilometers terug wil rijden, maar ik verwacht
van hem kennis omtrent goedkope hotels, die er zeker moeten zijn. Uiteindelijk
besluiten we door te rijden naar Bikaner, ons volgende reisdoel.
De tocht is prachtig door een woestijnachtig landschap met zand en bomen.
Gelukkig minder lang dan ik gedacht had. Rattan brengt mij naar hotel
Padmini. Het is simpel, maar prima. Rattan slaakt een zucht van verlichting
als ik het direct accepteer.
5 JULI
Ontbijt om half tien. Daarna
bezichtiging van Bikaner. Eerst het Lalgarhpalace. Heel groot met een
prachtige tuin. In een vleugel is een museum ingericht. Door een aardige
oude man wordt ik rondgeleid. Het is vooral een museum van generaties
maharadja's die Bikaner geregeerd hebben. Het geeft een goed beeld van
de enorme vroegere rijkdom van de maharadja's. Naast honderden foto's
ook veel gebruiksvoorwerpen. Een hele oude filmcamera uit het begin van
deze eeuw. Oude telefooninstallaties, etcetera. De maharadja's waren vroeger
in het bezit van het nieuwste van het nieuwste. En waarschijnlijk is de
rijkdom nog steeds niet verdwenen maar wonen ze nu in een appartement
in Londen of New York.
Rattan vertelde mij dat 'land' in het Indiaas 'lul' of 'pik' betekent.
Het is daarom moeilijk om in gezelschap 'Nederland' of 'Londen' uit te
spreken. Dat wist ik nog niet en nu begrijp ik ook waarom de Indiërs
'Holland' als 'Hollènd' uitspreken. Ik doe dat zelf nu ook wat
nadrukkelijker.
Na het bezoek aan het paleis
gaan we naar het Junagarhfort. Ook heel groot en indrukwekkend. Het is
verplicht een guide te nemen. Omdat ik daar niet zo dol op ben sluit ik
me bij een groep Indiërs aan. De gids spreekt Hindi maar geeft speciaal
voor mij ook uitleg in het Engels. Ik geef hem dan ook maar een fooi.
Met Rattan krijg ik onenigheid over de volgende bestemming. Hij wil mij
automatisch ergens heen brengen, maar ik wil perse naar de Karni Mata
tempel, een rattentempel zo'n 30 kilometer buiten Bikaner. Weer een hele
discussie over het aantal kilometers. Met enige aarzeling besluit ik om
dan maar wat extra te betalen in de hoop dat dit niet al te vaak zal voorkomen.
Ik zal mij verder ook exact houden aan de route.
De rattentempel is minder eng dan ik gedacht had. Inderdaad honderden
bruine en één witte rat zijn in de tempel aanwezig, maar
liggen voornamelijk versuft in een hoekje te slapen. Het is heel apart
om er op blote voeten tussendoor te schuifelen.
Weer terug naar het hotel. Eten, drinken, een lang gesprek met Rattan.
Het blijft moeilijk of onmogelijk om de cultuurkloof te overbruggen. Misschien
is het ook een kwestie van taal en bepaalde nuances niet goed begrijpen.
Morgen naar Jaisalmer.
6 JULI
Om half elf vertrekken we. Het
wordt een lange rit. Onderweg een aantal stops gemaakt en wat foto's genomen.
Om een uur of zes zijn we eindelijk in Jaisalmer na 300 kilometer voornamelijk
woestijnlandschap. Ik moet er niet aan denken om hier autopech te krijgen.
Bij aankomst laat Rattan mij een hotel zien. De kamer is simpel, maar
het hotel blijkt een dak te hebben waar je kunt zitten met uitzicht op
het fort. Ik besluit hier te blijven. Het is een grappig hotel. Eén
gang met aan weerszijden kamers waar overal mensen bezig zijn. De familie
die het hotel runt woont ook in één van de kamers. Ook een
Frans stel logeert er. Het zal mij wel bevallen.
7 JULI
Redelijk op tijd wakker. Rattan
laat zich even zien, maar is ook zo weer weg. Ik ga na het ontbijt lopend
naar het fort. Het is een korte wandeling. Het fort zelf heeft één
ingang. Je komt dan in een prachtig, oud gebied. Er schijnen nog vijfduizend
mensen binnen de fortmuren te wonen. Hele smalle straatjes met heel veel
open deuren en ramen, zodat je overal naar binnen kunt kijken.
Trappetjes, steegjes, alles van steen in woestijnzandkleur. Twee uur lang
wandel ik zomaar wat rond. Ergens mag ik naar binnen om via wat trappetjes
op een hoog dak te komen. Een prachtig uitzicht over heel Jaisalmer. Het
is heet, alles gaat traag hier. Ik ben blij dat hier geen opdringerige
gidsen zijn. Waarschijnlijk door de hitte. Na een tijdje wil ik ergens
koffie drinken. Ik koop de Times of India en ga ergens op een dakterras
zitten. Een kop koffie, een klein hapje eten. Dan weer terug naar het
hotel voor een middagdutje.
Ik ontmoet onderweg nog een professor die mij vertelt dat koningin Beatrix
ooit in Jaisalmer op bezoek is geweest.
Wel twee uur geslapen. Na koffie, douche en een hapje wandel ik weer naar
het fort. Ik dacht dat het aan het eind van de dag flink druk zou zijn
maar het is nog vrij rustig. Het fort is nu nog mooier als de eerste keer.
Ik loop en kijk ook wat rustiger. Ik kom langs een Jaïntempel en
een Hindu mandir. Een aardige Indiër leidt mij nog door een oud vervallen
gebouw naar een hoge plek met een prachtig uitzicht over de hele stad.
Tegen zevenen weer terug naar het hotel. Met een pilsje op het dak gezeten.
De ergste hitte is voorbij, de zon is zwak. Ik bedenk een beetje wat ik
verder wil gaan doen. Morgen met Rattan naar een aantal bezienswaardigheden
in de omgeving. Of een jeepsafari. Ik wil in ieder geval naar Sam, waar
een aantal zandduinen zijn. Of ik neem, als ik weer terug ben in Delhi,
een vliegtuig hierheen en blijf dan lekker de rest van de vakantie hier.
Ik weet het nog niet.
8 JULI
De hele ochtend op bed gelegen
en langzaam ontbeten. Het is warm. Vanmiddag gaan we met een jeep naar
een aantal plekken met als eindbestemming Sam.
Eerst langs een plek met oude grafmonumenten. Heel mooi, maar het is er
ook bloedheet. De tweede bestemming is een Jaïntempel. En dan arriveren
we in Sam. Midden in de woestijn is hier een gebied met zandduinen. Heel
mooi, maar ook heel typisch. Alsof het aangelegd is door het Ministerie
van Toerisme.
Eerst een kopje thee. Een groepje muzikanten komt voor ons zitten en begint
te spelen en te zingen. Ik maak een paar foto's. Nu ik het hier zie wil
ik toch ook een tochtje op een kameel maken. Dat wordt ook verwacht van
mij, het beest staat al klaar. Niet meer dan een half uurtje, dat lijkt
mij meer dan zat. Rattan holt achter de kameel aan als we de zandduinen
ingaan. Hij wil wat foto's van mij maken. Het is een aparte ervaring in
een prachtige omgeving.
Terug naar het hotel, eten en drinken op het dakterras, en naar bed.
9 JULI
Opstaan. Vandaag wil ik toch
maar verder naar Jodhpur, hoewel Jaisalmer een plek is waar ik langer
zou willen blijven. Eerst wil ik nog naar een meer vlakbij. Het is weer
prachtig en heel rustig. Onvoorstelbaar dat een arm land als India zoveel
mooie plekjes heeft. Nog even naar de bank om geld te wisselen en op naar
Jodhpur.
Rattan wil eigenlijk nog blijven, dacht dat ik een grapje maakte toen
ik zei dat ik nu naar Jodhpur wil, maar ik wil echt, anders blijft er
te weinig tijd over.
Het is vandaag vreselijk heet. Tegen zessen komen we in Jodhpur aan. De
eigenaar van het hotel zegt dat het 43 graden is. Rattan is kapot van
het autorijden. Ik ben moe maar voel me ondanks de hitte prima. Het Franse
stel wat in Jaisalmer logeerde is er ook al. Ze zijn vanochtend vroeg
al vertrokken. Samen met Rattan en de driver van het Franse stel nog wat
gedronken en op tijd naar bed.
10 JULI
Vandaag het fort bezichtigen.
Het is immens groot. En het is verschrikkelijk warm. Daarna nog naar een
tuin waar het ook veel te heet is om te zijn. Ik wil terug naar het hotel.
Rattan wil naar de bioscoop. Dat vind ik wel prima. Ik blijf zolang wel
in het hotel. Aan het eind van de dag wil ik pas weer iets doen.
Na de bioscoop wil ik naar een lake in de buurt, lijkt mij wel koel. Helaas
het lake is privé-eigendom en gesloten. Ik wil toch wel ergens
heen, niet direct weer terug naar het hotel, dus Rattan brengt mij naar
een marktplein met een klokketoren. De ongelooflijke bende in India valt
hier weer erg op. Ook meen ik een groepje travestieten te ontdekken. Ze
zijn er zeker in India, maar moeilijk te zien.
Nog een lassi gedronken, praatje gemaakt met een groepje werkloze 'graduates'
en terug naar het hotel. Lekker zitten in de tuin. 's Avonds is het hier
lekker. Diner in mijn kamer, Rattan eet mee. Verder niks.
11 JULI
Naar Udaipur. Weer een lange
rit met onderweg een stop bij een tempel in Ranakpur. Lunchen en gelijk
weer door. We rijden over een klein landweggetje en stoppen af en toe.
In Udaipur aangekomen wordt ik naar een mooi, wit hotel gebracht. De kamer
is prachtig voor dezelfde prijs als de vorige. Maar eigenlijk wil ik naar
een hotel in het centrum, liefst met uitzicht op het Lake Palace hotel.
Volgens Rattan is het centrum vlakbij. Okay, dan maar blijven.
Als ik tegen zevenen de stad in wil reageert Rattan wat onhebbelijk. Of
ik niet op mijn kamer wil eten. Dat wil ik niet, het hotel is mooi, maar
ook leeg en saai en de omgeving ook. Goed, hij brengt mij naar een restaurant.
Eerst naar iets onbenulligs buiten het centrum. Ik probeer duidelijk te
maken dat ik ergens op een dakterras wil zitten met uitzicht op het meer.
Dat is er volgens hem niet. Ik blijf stug volhouden en bij het centrum
stap ik uit en ga zelf lopend op zoek. En ook vind ik een mooi plekje
met uitzicht op het meer en het paleis.
De langverwachte irritatie is nu ook toegeslagen. Terug in het hotel zeg
ik er wat van. En we krijgen ruzie. Ik bedenk mij ook dat door taal- en
cultuurproblemen de communicatie niet altijd even soepel verloopt. Toch
heb ik ook kritiek op Rattan. Ik slaap er niet helemaal lekker onder.
12 JULI
Bij het ontbijt komen we op
ons gesprek van gisteravond terug. Rattan heeft uit boosheid een aantal
whisky's achterover geslagen en heeft nu een lichte kater. We maken het
weer goed.
Een aantal bezienswaardigheden bezocht, o.a. het palace en verder wat
rondgewandeld. 's Middags een dutje gedaan. Het blijft zeer warm.
's Avonds naar een dansvoorstelling
geweest. Heel leuk, met name een vrouw die met tien potten op haar hoofd
dansend over glasscherven loopt. Rattan is niet meegegaan. Eerst enige
onduidelijkheid of hij nou wel of geen zin had om mee te gaan. Uiteindelijk
dus niet.
Na de voorstelling wilde ik eigenlijk nog gaan eten in het centrum op
een gezellige plek, maar ik voel mij de hele dag al wat misselijk, dus
ik vind het goed als Rattan weer voorstelt om naar het hotel terug te
gaan. We drinken nog een pilsje op mijn kamer. Ik voel mij steeds minder
worden en uiteindelijk kots ik alles weer uit. Dat lucht flink op. Op
slag voel ik mij beter en de misselijkheid is weg. Ik probeer uit te leggen
dat het voornamelijk emotie is wat ik uitgekotst heb. In ieder geval ben
ik weer aanspreekbaar.
13 JULI
Naar Ajmer/Pushkar. Weer een
lange rit met als einddoel Pushkar. Het hotel
is mooi gelegen met een grote tuin met uitzicht op het heilige meer. Alleen,
er verblijven alleen westerse toeristen. Helaas is er geen andere keus.
's Avonds wandelen over de marktstraat.
Het is druk en duidelijk op toeristen ingesteld. Veel winkeltjes met allerhande
prulletjes. Ik wordt aangesproken door iemand die mij naar het heilige
meer brengt. Massa's mensen komen hier hun puja (heilig ritueel) doen.
Dat wordt van mij ook verwacht.
Zittend aan de kant van het water, bloemblaadjes strooien, heilige teksten
opzeggen en een donatie geven. Ik voel mij niet helemaal op mijn gemak.
Ik wil best wat roepies betalen voor deze ervaring, maar ik heb ook het
gevoel dat ik voor de gek gehouden en bedonderd wordt. Als laatste krijg
ik een touwtje om mijn pols als een soort paspoort voor Pushkars heilige
lake.
Ik merk dat ik de Indiërs nog steeds niet goed kan inschatten. Ik
betaal uiteindelijk twintig roepies in plaats van vijfhonderd of duizend,
zoals mij wijsgemaakt wordt. In het hotel doe ik het touwtje weer af.
De betekenis blijft onduidelijk en ik voel mij ook een beetje voor gek
lopen.
14 JULI
Ik zie ook andere toeristen
met een touwtje om hun pols lopen. Blijkbaar, omdat wij geen hindoe zijn,
zijn toeristen verplicht om een puja te doen bij het meer. Ik heb geen
zin om nog een keer zo'n ritueel te doen om weer een nieuw touwtje te
krijgen, dus mijd ik gewoon het meer.
Ik zit veel in de tuin of wandel de marktstraat op en neer. Een aantal
muziekcassettes gekocht voor in de auto. Bij de derde of vierde wandeling
door de straat ontdek ik een kapperszaak met een uithangbord waarop staat
'bodymassage'. Ik besluit om vanavond als het wat minder heet en zweterig
is dit te gaan doen.
's Avonds op weg naar de kapperszaak. Ik blijf eerst even gluren om te
kijken wat er gebeurt. Niets, dus ik stap maar naar binnen en vraag om
een massage. Dat kan. In een kappersstoel gezeten krijg ik 5 of 10 minuten
een hoofdmassage. Lekker, maar eigenlijk wilde ik net zo'n bodymassage
als vorig jaar. Er is nog een tweede kapperszaak, verderop. De man daar
spreekt mij direct aan. Ik loop eerst door, maar op de terugweg laat ik
mij weer door hem aanspreken. Ik hoef geen hoofdmassage meer, wel m'n
schouders en rug nu. Na één minuut vraagt hij of ik niet
een bodymassage wil. Ja, dat wil ik. Ik moet mee naar z'n huis, want in
het kleine kapperszaakje is geen ruimte. Ik kom in een donker kamertje
terecht, ergens vlakbij. De massage is lekker, maar duurt weer veels te
kort.
In het hotel zit Rattan met twee Nederlandse meisjes te praten. Ik ga
bij hun zitten. Het is lekker om even Nederlands te kunnen praten en ervaringen
uit te wisselen. Ik voel mij direct begrepen als ik wat over mijn ervaringen
in India vertel. Met Rattan blijft het toch wat moeilijk.
15 JULI
Helaas, al weer onze laatste
bestemming: Jaipur.
's Middags wilde ik naar de bioscoop, de mooiste van India, die ik twee
jaar geleden gemist heb. Helaas, de kaartjes zijn uitverkocht. Het regent
verschrikkelijk, dus we gaan maar weer terug naar het hotel.
Om zes uur wil ik het opnieuw proberen. Rattan brengt mij naar de bioscoop
en zal mij in de eerste pauze weer ophalen. De loketten voor de kaartverkoop
zijn nog niet geopend, dus ik wandel maar wat rond.
Direct al om de hoek wordt ik aangesproken door 'Jimmy', een jongen op
een motor. Hij roept wat vanaf zijn motor en ik blijf staan om te vragen
wat hij riep. Hij stopt en stapt van zijn motor af. Hij is vrij lang voor
een Indiër, ongeveer mijn lengte. We praten wat op straat, drinken
een kopje thee, want ik heb nog tijd genoeg voordat de kassa opengaat.
Hij vraagt waarom we niet samen eerst ergens anders heen gaan en dan eventueel
samen naar de avondvoorstelling. Dat vind ik best, dus stap ik achterop
z'n motor en rijden we weg.
We komen bij een donker winkeltje waar een Indiër met twee Nederlanders
op een matras thee zit te drinken. Ik maak een praatje, terwijl Jimmy
weggaat, terugkomt, weggaat. Het is voor mij weer eens een onduidelijke
situatie. Zodra ik iemand ontmoet wordt ik direct geconfronteerd met ik
weet niet hoeveel andere mensen. Ik vind het leuk om met Jimmy te praten,
maar voel mij niet op m'n gemak met een stuk of wat onduidelijke anderen
erbij. Jimmy heeft wat bier gekocht en ik moet mee op een dak om het op
te drinken. Alleen al vanwege mijn hoogte vrees zit ik er niet lekker.
Rattan zou mij om 19.45 ophalen dus ik wil ook weer weg. Ik wil Rattan
niet laten wachten, hij is zelf ook altijd keurig op tijd. Jimmy wil mij
perse op de motor weer terugbrengen, maar loopt voortdurend weg om ik
weet niet wat allemaal te doen. Op een gegeven moment loop ik gewoon weg.
Het is ook niet zo'n eind naar de bioscoop.
Ik vertel Rattan dat ik niet naar de film ben geweest en zijn stemming
slaat gelijk om. Hij is boos en we krijgen weer ruzie. Hij wil terug naar
het hotel, ik niet. Ik wil ergens een pilsje drinken en wat eten. We zouden
ook naar het fort boven op de berg, daar wil ik nu heen, maar Rattan vindt
het te laat. We rijden al ruziënd door Jaipur. Onderweg zie ik een
zeer levendig straatbeeld van Jaipur bij avond. Er is vreselijk veel verkeer.
Goed, breng mij maar terug naar het hotel zeg ik, om Rattan een plezier
te doen. Maar we blijken al halverwege het fort te zijn en Rattan wil
nu verder.
Boven aangekomen hebben we een
schitterend uitzicht over de stad bij avond. Waar je maar kijkt zijn er
lichtjes. Heel mooi. Rattan is nu gelukkig weer wat bijgedraaid. Ik ben
blij dat we toch gegaan zijn. We hebben nog een lang gesprek boven op
de berg. Ik denk nu ook dat ik langer in Jaipur wil blijven, niet mee
wil naar Nainital en dus het laatste stukje naar Delhi ook niet mee wil
gaan. Rattan knikt maar wat.
16 JULI
De hele ochtend in bed gelegen.
Het was laat gisteravond, eerst op de berg, later nog in het hotel. Ik
vind het moeilijk een keus te maken. Het is leuk en makkelijk met Rattan
mee te gaan. Maar ik wil wel wat avontuur. Ik besluit toch maar mee te
gaan naar Delhi. De trip naar Nainital waar Rattan het eerder aldoor over
had wordt onduidelijk. Rattan kan dat ook niet zelf regelen, hij is afhankelijk
van zijn werk.
's Avonds terug in Delhi een korte wandeling bij het hotel gemaakt. Ik
zie een auto van waaruit bakjes voer aan straatkinderen wordt uitgedeeld.
Verschrikkelijk!
17 JULI
Ik ben even bang dat Rattan
niet op komt dagen, maar even na twaalven is hij er. We gaan samen naar
het kantoor om de reis naar Nainital te bespreken. Rahim is aanwezig.
We praten wat en uiteindelijk neem ik een beslissing. Nog negen dagen
met de auto. De prijs valt tegen, maar goed.
's Middags wandelen rond Chandni
Chowk in Old Delhi. Nog altijd verrassend de Indiase drukte en smerigheid.
Ongelooflijk. Ik ben helaas te bang om veel foto's te maken.
Terug in het hotel. De jongen van de roomservice mag mij niet, omdat ik
volgens hem een te kleine tip heb gegeven voor het naar boven brengen
van mijn bagage. Nu geef ik hem niets meer. De fles water die ik bij hem
bestel stinkt en smaakt naar chloor. Ik zeg het bij de receptie en geef
de fles vriendelijk doch nadrukkelijk weer terug. Ik maak mij er ook niet
kwaad om, vind het eigenlijk wel komisch. En ik heb nu een goede reden
om de jongen geen tip meer te geven.
Vanavond eten bij Rahim & Family en morgenvroeg weer op reis.
18 JULI
Het eten bij Rahim was lekker.
Een hele tijd op het balkon gezeten en gepraat met hem. Om kwart over
acht komt Rattan mij ophalen. We rijden eerst langs z'n vrouw. Hij heeft
wat onenigheid met haar gehad, omdat hij weer voor negen dagen weggaat.
Ik voel me wat schuldig. Ze is zwanger en misschien wordt de baby tijdens
zijn afwezigheid geboren. Maar ik besef tegelijkertijd dat dat niet mijn
verantwoordelijkheid is. Hij is zelf over Nainital begonnen en afwezigheid
is de consequentie van zijn baan. Ik weet ook nog niet of ik er met hem
over zal praten. Misschien op een rustige plek in het hotel, niet in de
auto in ieder geval.
Na zeven of acht uur rijden komen we in Tanakpur. We zijn bij het huis
van z'n opa, waar hij altijd gewoond heeft. Naast z'n opa wonen er een
stuk of wat andere familieleden. Het is een mooie, rustige plek middenin
de rijstvelden. Echt het plattelandsleven van India. Op het erf staan
bedden. Ik ga lekker liggen zo tussen de koeien, geiten, kippen en twee
honden.
's Avonds begint het iets te regenen dus worden de bedden verschoven naar
een afdakje van het huis. Ik slaap slecht, maar vind het een prachtige
ervaring. Ik heb de hele nacht naast opa gelegen, die snurkt. En af en
toe hoorde ik een hond grommen. Als ik de volgende ochtend Rattan vertel
dat ik het verschil niet meer hoorde tussen opa en de hond moet hij vreselijk
lachen.
19 JULI
We gaan weer verder. Eerst naar
een rivier in de buurt die de grens tussen India en Nepal vormt, met grote
sluizen. Ik wil snel door naar een hotel, omdat ik nauwelijks geslapen
heb vannacht. Rattan heeft z'n vrouw ontmoet op deze plek en wil eigenlijk
nog lang blijven zitten. Hij is merkbaar in gedachten bij z'n vrouw. Uiteindelijk
rijden we maar naar Hardiwar. 's Middags lekker geslapen in een beetje
goor hotel. Misschien spreek ik Rattan vanavond aan over hoe hij zich
nu voelt.
's Avonds samen gegeten. Gezellig. Rattan z'n stemming lijkt wat bijgetrokken.
20 JULI
Op naar Nainital. De weg gaat
vanaf nu door de bergen. Mooi. Na ongeveer twee uur rijden komen we in
Nainital. Een mooi plaatsje rondom een meer. Ik kies voor een wat 'duurder'
hotel op een mooie plek met uitzicht op het meer. Rattan slaapt bij mij
op de kamer. Er is een warm bad en een kleurentelevisie.
Een wandeling gemaakt langs het meer, terwijl Rattan televisie kijkt.
Ik vind het ook wel lekker en goed om ook wat alleen te ondernemen. De
stad is mooi en de mensen zijn vriendelijk. Het is duidelijk dat hier
nauwelijks westerse toeristen komen. Dat maakt de sfeer wat aangenamer.
Ik voel mijzelf ook steeds meer op m'n gemak bij Rattan, hoewel ik af
en toe de gedachte heb dat ik veel te veel betaal. We maken lang niet
zoveel kilometers als in Rajasthan. Het blijft moeilijk te peilen.
Rattan heeft een verjaarskadootje voor mij gekocht en wil het nu al geven.
Ik zeg dat dat pas mag op mijn verjaardag. Ik mag er wel alvast even aan
voelen. Ik vind het leuk dat hij er aan denkt.
21 JULI
Ontbijt, douchen en lopend langs
de Mall. We gaan met een kabelbaantje omhoog naar een Snow Viewing Point.
Ik verwacht niet de Himalaya te zien, daar is het veels te bewolkt voor.
Boven aangekomen kun je niet eens het meer zien, zo bewolkt is het. Toch
is het wel een leuk ritje.
's Middags een boottochtje op het meer gemaakt. Een fotograaf maakt foto's.
Na afloop weer terug naar het hotel. We drinken whisky, eten paper en
spelen een spelletje kaart.
's Avonds samen eten. Het bevalt mij wel, hier in Nainital. Het is gemoedelijk
en het hotel is mooi en goed.
22 JULI
De fotograaf heeft de foto's
klaar. Ik vind ze vreselijk, maar Rattan vindt ze wel leuk. Hij mag ze
van mij houden.
We gaan met de auto naar Bhimtal, een meertje in de buurt. Het is een
mooie tocht door de bergen. De zon schijnt en verder is er nauwelijks
verkeer. We doen drie meertjes aan. Heel mooi en rustig. We varen met
bootjes, eten en drinken wat. Ook nog naar een water met grote vissen
geweest. Een lekkere dag vandaag. Morgen naar Ranikhet.
23 JULI
Het eerste deel van de tocht
naar Ranikhet is mooi. Het tweede deel lijkt echter wel een dodenrit.
De weg gaat zigzag omhoog door de bergen die hier vrij kaal zijn. En langs
de weg een gapende afgrond waar je zo in kunt storten, want er is geen
enkele beveiliging langs de weg. Ik vind het een vreselijk stuk en zeg
voortdurend tegen Rattan dat hij langzaam moet rijden. Het laatste stuk
begint het ook nog te regenen. Op mijn opmerkingen reageert Rattan, zoals
hij vaker doet: "Leave it to the Gods!".
Als we in Ranikhet aankomen doen mijn voeten zeer van de spierpijn, zo
verkrampt heb ik in de auto gezeten.
We hebben een leuk hotel met
een prachtig vergezicht. Bij helder weer kun je hier de Himalaya zien.
Vandaag regent het een beetje, maar ik hoop dat ik morgen toch nog een
glimp van de Himalaya op kan vangen.
Ranikhet is een leuk stadje, maar ik weet niet of ik hier drie nachten
wil blijven. Het hotel is leuk maar heeft alleen een Indiaas toilet en
geen douche. Niet erg voor een keer, maar voor vier dagen lang? Ik verlang
nu al naar de mooie kamer die we hadden in Nainital. De duurste tot nu
toe, maar ook de schoonste. Af en toe vraag ik mij ook af waarom de Indiërs
nooit schoonmaken. Er is overal enorm veel personeel dat de hele dag niets
te doen schijnt te hebben. Het blijft een raadsel. Zien ze het zelf niet
of kan het ze niets schelen?
Rattan zit op de gang met de buurman te praten. Ik zit zelf op de kamer
wat weg te dromen met een klein flesje whisky. Het hotel is moslim, daarom
drinkt Rattan hier niet. Ik fantaseer wat over een huis kopen in India,
waar ik het met Rahim over heb gehad. Of een eigen auto. Voor dit soort
dingen weet ik toch te weinig van India. Misschien is er een vaag plan
van te maken, moet ik wat meer durven.
24 JULI
Vandaag een mooie tocht in de
omgeving gemaakt. Een jongen van het hotel gaat als gids mee. Eerst naar
een mooie, nieuwe tempel in het bos. Ergens in een kamer zit een soort
goeroe. Een aantal mensen zitten op de grond. Wij gaan ook zitten en krijgen
een kop thee en een banaan aangeboden. Bij het weggaan krijgen we nog
iets heiligs in een krantenpapiertje mee. Verder gaat de tocht langs mooie
plekjes, een aantal kleine tempels en een mooie bloementuin in een appelboomgaard.
Om half vier gaan we weer terug. Ik ben flink moe van het lopen in de
bergen.
25 JULI
Vandaag ben ik jarig. Ik wil
me niet haasten en probeer lekker uit te slapen. Rattan is als altijd
al wakker. Opstaan, koffiedrinken en nu wacht ik op mijn verjaarskadootje.
Rattan heeft een zakmes voor mij gekocht. Ik ben er erg blij mee en ik
kan het goed gebruiken.
Na het ontbijt maken we wat tochtjes.Na
de rondrit hebben we nog een mooie wandeling gemaakt in Ranikhet zelf.
Eerst een flink eind de berg af. De terugweg is dan ook zeer vermoeiend,
weer omhoog.
Ergens halverwege vraagt Rattan aan een jongen wat water te drinken. De
jongen, Sanjay, is heel aardig. Hij woont prachtig met zijn familie tussen
de fruitbomen.
We eten stukjes peer, Rattan drinkt z'n water. Sanjay spaart buitenlandse
munten en vraagt of ik wat voor hem heb. In het hotel heb ik wat Nederlandse
munten die hij van mij mag hebben als hij mee gaat om ze op te halen.
Dat doet hij.
Omdat het mijn verjaardag is biedt ik in het hotel Sanjay een whisky aan.
Rattan bestelt papers en met z'n drieën is het heel gezellig.
Rattan loopt nog even weg uit
de hotelkamer en komt opeens heel enthousiast terug. Er blijkt een groepje
zangers uit zijn geboortestreek in het hotel te logeren en hij neemt mij
mee naar hun kamer. Ter ere van mijn verjaardag wordt er voor mij gezongen.
Ik ben diep ontroerd.
26 JULI
Vroeg op. Het is een lange rit
naar Delhi. We vertrekken om acht uur en tegen zessen komen we in Delhi
aan. Op tijd naar bed.
27 JULI
Om zes uur ben ik wakker en
voel mij fris en uitgeslapen. Er is nu weer water in het hotel, gisteravond
niet, zodat ik mij eindelijk kan wassen en scheren.
Om een uur of drie stapt Rattan
m'n hotelkamer binnen. Hij ziet er moe en bezweet uit. Ik ben blij dat
hij is gekomen. Z'n vrouw was ziek en ze moesten naar de dokter, vandaar
dat hij laat is. Dat doet er verder ook niet toe. We praten rustig en
ik geef hem spullen die ik niet meer nodig heb.
28 JULI
Weer vroeg wakker maar wel een
beetje uitgeslapen. Ik ga vandaag naar de Raj Ghat, waar het monument
van Gandhi is. Ook voor Indira en Rajiv zijn hier monumenten. Deze plek
trekt vooral veel Indiase toeristen. In rijen lopen ze langs de gedenkplaats.
Daarna naar het poppenmuseum geweest. Heel veel prachtige poppen uit veel
verschillende landen en uit alle deelstaten van India. Ik kan alleen geen
Nederlandse poppen ontdekken. Weer terug naar het hotel voor een dutje.
Connaught Place is nu op zondag vrij leeg en de goorheid valt nu extra
op.
's Avonds wat gedronken bij Nirula's en verder met een fles bier op Connaught
Place gaan zitten. Kijken naar de mensen. Nu het avond is is het wat drukker.
Ik koop een geborduurd parapluutje. Geef roepies weg. Iedereen wil m'n
geld. Veel kinderen, vrouwen met babies. Soms geef ik één
roepie, dan weer honderd. Het is vrij emotioneel, maar ik wil het nu ook
beleven.
Ik vraag een jongetje om sigaretten
voor mij te kopen. Hij doet dat keurig en geeft m'n wisselgeld weer terug.
Dat mag hij houden, dat had ik hem ook gezegd.
Een meisje met baby dat er al geruime tijd staat vraag ik om een fles
bier te halen. Ook zij doet dat keurig, ook al druk zij wat wisselgeld
achterover. "Had je maar een pepsi voor mij moeten kopen", zegt
ze, als ik daar een opmerking over maak.
Van de één koop ik een dollarbiljet. Geef dat weer door
aan een klein meisje. Zit haar uit te leggen hoeveel roepies dat is. Ik
probeer haar ook nog te leren tellen in het Engels. Alles is ontroerend
en bedroevend tegelijk.
Bekaf val ik in slaap.
29 JULI
Ik ben alweer vroeg wakker.
Om tien uur belt Rattan. Hij vraagt wat ik voor plannen heb vandaag. Rahim
komt ook aan de telefoon. Hij wil me naar een lake in de buurt sturen.
En geld verdienen aan mijn laatste dag in Delhi. Ik besluit dat ook maar
te doen. Blijven wachten in het hotel kost mij ook een nacht extra.
Om twaalf uur, als ik uit moet checken, komt Rattan mij ophalen. Hij heeft
niet erg veel zin, heeft het ook warm en haat Delhi. Ik wil toch iets
ondernemen om de tijd door te komen, dus we gaan toch maar naar het lake.
Eerst nog langs een tombe, dan
langs de Bahaï-tempel, die helaas op maandag gesloten is en dan naar
het meer. Het is niet echt bijzonder, meer de tijd wat uitzitten.
Nog langs een ziekenhuis geweest, waar Rattan een bezoekje wilde brengen
aan een dierbaar iemand die net geopereerd is. Hij vertelt hoe belangrijk
zij voor hem is geweest, als een soort moeder toen hij klein was en rondzwierf.
En dat hij haar ook nu nog nodig kan hebben voor als hij problemen heeft
met geld.
Het begint tot mij door te dringen dat hij in India vriendschap nodig
heeft om te kunnen overleven. Vriendschap is geld of een andere vorm van
hulp. En mijn vriendschap betekent voor hem ook geld. Dat is hier niet
los te koppelen. Ik heb het er af en toe moeilijk mee en vind het verwarrend,
maar ik begrijp het ook een beetje.
Het is nog vroeg, maar ik vraag Rattan mij maar naar het vliegveld te
brengen. Hij heeft niet zo'n zin meer en voor mij is het toch ook afgelopen.
Onze ontmoeting zaterdag was al een soort afscheid voor mij, waar ik tevreden
mee ben. Op het vliegveld wil Rattan ook niet meer theedrinken of zoiets.
Hij geeft mij een hand en zwaait nog even als hij wegrijdt.
Rajasthan / Nainital 1996
